Ülke genelinde covid-19 salgınına karşı kontrollü açılım sürecine girmişken yerel idarecilerin aldığı kararlar kafaları karıştırmakta…   Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi öğrenci sayısı ve yapısal olarak göz önüne alındığında en çok öğrenciyi eğitime çağıran üniversiteler arasında bulunmaktadır. Düşünce olarak bu satırlarda üniversite öğrencilerinin eğitime ara vermemesi üzerine birkaç kez yazı kaleme almıştım. Burdur’da ekonomik olarak öğrencilerin eğitime gelmesi gerektiğini dile getirmiştim. Kaldı ki bir eğitim şehri olarak bilinen Burdur’da dünyayı kasıp kavuran salgına karşı bizlerin üniversite öğrencilerinden yararlanamasak ne zaman yararlanacağız? Bu öğrencilerin toplumu bilinçlendirmesi gerektiği tezini hep savunmaktayım. YÖK’ün üniversiteleri açılmasını üniversitelerin kendi inisiyatifine bıraktığı halde Mehmet Akif Ersoy üniversitesinin neden dirayet gösterip açmadığını eleştiren biri olarak bu kontrollü açılım sürecinde aynı hatayı yerel idareciler yapmaya başladı   Burdur Mehmet Akif Ersoy üniversitesi her ne kadar kontrollü açılım sürecine girerken üniversiteler arasında en çok öğrenciyi eğitime alsa da bu yeterli mi? Elbette değil. Ülke konjonktürüne bakıldığında Mehmet Akif Ersoy üniversitesinin yaptığı da azımsanmayacak bir başarı. Şimdi sıra geldi bu öğrencilerin sosyal faaliyetleri ile beraber yaşam şartlarını kolaylaştıracak yerel ve mülki idarecilerde… Pastaneler kapalı, kafeteryalar kapalı yani il dışından gelen öğrencilerin yaşam şartlarını kolaylaştıracak bütün imkanlardan yoksunlar bu öğrenciler ne yapar? Bunu sanırım bizim il hıfzıssıhha kurulları, üyeleri ve idarecilerimiz öğrencilik hayatı yaşamayıp havadan bu görevlere indiler.   Başlıkta da dediğimiz gibi öğrenci evleri bugün kafeteryalara döndü. Öğrenci iki saat dışarda dolaşıp 4,5 öğrenci yan yana gelip okey masaları, sohbet masaları kurulmaya başlandı. Yani sözde kontrollü açılma süreci kontrolsüz sisteme döndü. Bugün idarecilerin sözde salgına karşı aldıkları tedbirler neticesinde öğrencilerin yoğun olarak kullandıkları kafeteryaları kapatıp açmayarak salgına tedbir alacağız bakış açısı şimdilerde kontrolsüz bir sisteme döndü.   Sonuç olarak öğrencilerin sıkça kullandığı sosyal faaliyet olarak bilinen kafeterya ve pastanelerin yerini şimdi ne ediği bilinmeyen bir sisteme dönüştü. Şimdi sormak lazım. Bu kafeteryalar açılmayarak salgına karşı tedbir mi alınıyor? Yoksa ülke genelinde olduğu gibi dostlar alışverişte görsün misali tedbir alıyoruz algısı mı oluşmaya çalıştırılıyor? Bizler geleceğimizin teminatı olan gençleri bu salgında toplumu bilinçlendirmeleri için kullanamazsak kafeteryalarda sosyal mesafeyi, maskeyi ve hijyeni anlattıramazsak bu salgında bu mücadelede gençliği ortak edemezsek ne zaman edeceğiz? Yoksa evlerin kafeteryalara dönüşmesi ahlakı ve kültürel olarak gençliğin değişmesi yozlaşması işlerine mi geliyor?   Bir sonraki yazımızda buluşmak dileği ile…