Güçlü bir devletin var olması için güçlü bir muhalefetin olması gerek. İktidar partisinin muhalefet etmeyi bilmemesi sosyolojik olarak anlaşılabilir.  AK Parti kuruluşundan beridir hiç muhalefete düşmedi, ya oyunu artırarak ülkede iktidar oldu ya da iktidarda kalmayı başaracak seçmenlerden oy aldı. AK Parti kurulduğunda 5 ila 15 yaş arası çocuklarımızın bugün seçme ve seçilme hakkını kazanması, diğer siyasi partileri bilmemeleri, iktidar partisindeki siyasetçilerimizin de muhalefet etmeyi unutması, ülke genelinde trajikomik söylem ve davranışları beraberinde getirmekte. Yerel seçimlerde iktidar partisinin kaybettiği belediyelerde, muhalefet nasıl edilir bilmeyen iktidar partisi il başkanları ve milletvekilleri yıllarca CHP’nin düştüğü hataya düşmekte, sadece muhalefet etmek için her şeye karşı çıkmakta, eleştiri ve söylemler çözüm odaklı olmaktan çıkıp, çözümsüzlük üzerine kurulmakta. Görev verilen kamu görevlilerinin ise liyakat ve ehil idareciler yerine, partiye ne kadar sadık kaldığı baz alınmakta.     Ana muhalefet partisi CHP’ye gelecek olursak, iktidar olamayışının ana sebebi olarak da parti içinde bulunan küçük bir azınlığın, sözde elit siyasetçilerin güdümünde olmasından kaynaklanmakta. Ülkenin sosyolojik yapısına ters düşen açıklamalar, ekonomik ve sosyal projeler yerine sadece eleştiri ve karşı çıkmalar, toplumun kültürel yapısından kopmalar, yıllarca CHP’nin iktidar olmasını engellemiş gözükmekte. Parti içindeki gerçek sosyal demokratlar yerine, parti içinde yuvalanan sosyalist düşüncelerin hakim olduğu, bu siyasetçilerin söylemlerinin ise toplumda kabul görmediği bir gerçek. Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunda, dağılan bir devletin küllerinden bir devlet kuran ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu bir partinin iktidar olamayışının sebebini CHP kendi içinde araması gerek. Örnek verecek olursak Diyarbakır Van ve Mardin Belediye Başkanlarının PKK’ya verdiği destekten ötürü görevden alınmasıyla CHP’nin parti sözcüsü ve milletvekillerinin bu görevden almaları bir darbe girişimi olarak gösterilmesidir. Toplumun ise bu söylemlere tepki vermesi.   Sonuç olarak ülkedeki iktidar ile ana muhalefetin birinin iktidar olmayı bilememesi diğerinin de muhalefet etmeyi bilmeyişi yerelde de görülmekte. Başarılı bir organizasyon olarak bakılan 17 Ağustos’ta Burdur’da 2.si yapılan Yağlı Güreşleri’nde, güreş severlerinin buluştuğu alana bütün partiler gelirken, sadece AK Partili siyasetçileri ve mülki idarecilerin gelmeyişi toplumun dikkatinden kaçmadı. Bir güreş severimizin de dediği gibi; “Güreş bizim ata sporumuz, ata sporumuzu siyasi malzeme yaparak gelmemek bu ata sporumuza hakarettir. Bu davranış halkı ayrıştırmaktır. Gönül verdiğimiz bir partinin bu davranışını kınıyorum.” demesi halkın siyasilerimizin davranış ve söylemlerine dikkat ettiğinin bir gerçeği olarak karşımıza çıkmakta. İlgi çeken diğer bir siyasi parti ise MHP oldu.  Burdur tarihinde ilk kez 6 belediye başkanlığını alan MHP’yi, güreş sahasına il başkanı ve yönetimi, ülkü ocakları başkanı ve 6 belediye başkanı ile tam kadro katılması seyirciler tarafından büyük alkış aldı. Halk, siyasetçilerden ülke için vatan için ve Burdur için kenetlenmenin mesajını da alkışları ile vermiş durumda.   Bir sonraki yazımızda buluşmak dileği ile…