Kurtuluş Savaşı’nda 230 hanelik köyümden 213 babayiğit vatan topraklarını kurtarmak için askere götürülür ve 191 vatan evladı şehit olur. Geri dönen 22 baba yiğit de ya sakattır,  ya da yaralı gelmiştir.  Ben de geri dönenlerden Kerim Ağa’nın torunuyum. Rahmetli dedem 96 yaşında vefat etti.  Bazen bizlere nasihatte bulunurken “oğlum hiç bir zaman küçük taşla taharetlenmeyin elinize pislik bulaşır” derdi. Rahmetlinin yıllar önce söylediğini tam kavrayamamışım demek ki, cevap verme nezaketini gösterdim. Yazının başlığında güle güle derken istifasını isteme sebebini önceden yaptığım uyarılar ile anlatmaya çalıştım.  Bu da benim eleştiri sınırları içinde doğal hakkım, bir basın mensubunun dinlenmesi ve bunu bir tehdit unsuru olarak kullanmanın, Burdur basınına yapılan bir hakaret olarak tepki gösterileceği yerde, kalemşor olunması, verilen bir plakete oyuncak bulan kedi yavrusu gibi sevinmeleri düşündürücü ve kapasite meselesi, neyse gelelim asıl meselemize… Burdur ve Isparta totalde köylerin boşaldığı, göç veren bir bölge. Her ne kadar ayrı ayrı il desek de, ekonomisi ile, kültürü ile, birbirine bağlı olan yapısı ile kasaba kültüründen kurtulamamış birbirine benzeyen iki il olarak gözükmekte.  Şimdi Burdur’un da, Isparta’nın da önünde kabuğunu kırabilmesi için bir 4 sene olduğuna inanan biri olarak;  Burdur ve Isparta’nın bütün idarecileri yan yana gelerek, köylerden başlayarak, ilçe ve merkezlerin nasıl bir yatırım olursa, bu şehirlerimiz mutlu il, ilçe  ve köy olur? Bunun  için geleceğe dönük plan ve proje üretip, bunun üzerine de gelecek yatırımları inşa etmesi gerekmekte. Yoksa bu illerimizde yıllarca olduğu gibi “ben bilirim”li dinozor zihniyetinden kurtulmadıkça, gelen yatırımların günü kurtarmadan ileriye gitmeyeceği gözükmekte. O yüzdendir ki, sayın valilerimiz, belediye başkanlarımız,  oda başkanlarımız, sivil toplum örgütlerimiz gelin bir kampanya başlatalım. Köylüsü ile, şehirlisi ile mutlu bir yaşam nasıl oluştururuz bunun projelerini geliştirelim ve günü birlik yatırımlardan vazgeçelim. Yıllardır vazgeçemediğimiz şu dinozor zihniyetinden artık kurtulalım…